De aerosolindustrie gebruikt geen CFK's als drijfgas
Bescherming van de ozonlaag
Aan het einde van de 20e eeuw werd de rol van Chloorfluorkoolstofverbindingen (CFK's) bij de vernietiging van de ozonlaag sterkt onderstreept. CFK's werden vanwege hun grote fysisch-chemische inertie gebruikt door de koelindustrie (de beroemde freonen) en onder andere als drijfgas in aerosolen. Het gebruik van CFK's in aerosolen duurde van 1928, toen hun interessante eigenschappen werden ontdekt, tot 1989, toen de eerste aanbeveling van de Europese Unie werd gedaan om het gebruik ervan ter bescherming van de ozonlaag stop te zetten. De eliminatie van CFK's is relatief snel verlopen. In 1985 werd namelijk het Verdrag van Wenen inzake de bescherming van de ozonlaag gesloten. Dit verdrag roept op tot internationale samenwerking om de ozonlaag in stand te houden. Het leidde tot de ondertekening van het Protocol van Montreal door de Europese Unie (toen nog de Europese Economische Gemeenschap) in 1987. Dit protocol stelt bindende maatregelen vast voor de eliminatie van CFK's. Europa zal deze doelstellingen al in 1989 concretiseren in het kader van een "aanbeveling" waarbij de aerosolindustrie een vrijwillige milieuovereenkomst met de Europese Commissie sluit om het gebruik van CFK's drastisch te verminderen. Dit waren ambitieuze doelstellingen, aangezien het doel was het gebruik van CFK's in één jaar tijd met 90% te verminderen. De industrie ging aan de slag en verving CFK's door andere drijfgassen. Om dit proces op een regelgevende manier af te ronden, heeft de Europese Unie in 1994 het gebruik van CFK's verboden op grond van Verordening (EG) nr. 3093/94 betreffende stoffen die de ozonlaag afbreken. Deze verordening kwam in 2000 tot een einde. CFK's worden in Europa al bijna een kwart eeuw niet meer gebruikt in spuitbussen.
Huidige aerosols bevatten geen CFK's
Aerosols die op de Europese markt worden gebracht, bevatten geen CFK's. Het gebruik ervan is zelfs verboden. Hedendaagse aerosols gebruiken andere drijfgassen zoals koolwaterstof (HC) mengsels zoals butaan/propaan of isobutaan/propaan of samengeperste gassen. Geen van de drijfgassen die momenteel in gebruik zijn, hebben een vernietigend effect op de stratosferische ozonlaag. Bovendien is hun impact op de opwarming van de aarde, gekenmerkt door hun GWP (Global Warming Potential), zeer beperkt. Wanneer het drijfgas van het type HC is, zijn ze daarentegen zeer gemakkelijk ontvlambaar; als al de gebruiksvoorzorgsmaatregelen worden nageleefd zoals aanbevolen op de verpaking (zie Gebruiksadvies en veiligheid), is de veiligheid ervan gegarandeerd dankzij de systematische controles die tijdens de productie worden uitgevoerd. Raadpleeg het dossier over drijfgassen voor meer informatie: http://be-aerosols.be/nl/drijfgassen
Hoe staat het met het gat in de ozonlaag?
De verschillende initiatieven hebben geleid tot een zichtbare verbetering van de situatie van de ozonlaag (het gat is aan het verdwijnen). Het Protocol van Montreal is dan ook een goed voorbeeld van een succesvolle wereldwijde inzet voor het milieu. Het gat in de ozonlaag, ook al varieert het met de seizoenen, is aan het dichten. De wetenschappers zijn dan ook optimistisch dat de doelstellingen van het Protocol van Montreal om de ozonlaag tegen 2050 te herstellen, zullen worden gehaald.
Pas op voor illegale import
Hoewel de op de Europese markt gebrachte aerosols voldoen aan de doelstellingen van het Protocol van Montreal, geldt die niet in dezelfde mate voor alle landen ter wereld. Om de ozonlaag en het milieu te blijven beschermen is het daarom belangrijk dat de gebruikte aerosols geen CFK's bevatten en afkomstig zijn uit landen die het protocol op transparante wijze navolgen. Extra-Europese aankopen via het internet worden niet aanbevolen. De Belgische consument geeft best de voorkeur aan aerosols die legaal op de Europese markt worden gebracht en/of in Europa worden geproduceerd. Ze zijn over het algemeen herkenbaar aan het symbool dat aangeeft dat de aërosol in overeenstemming is met de Europese wetgeving inzake aërosolen:
